Zoals altijd heeft dokter Voets haast en is hij iets te laat, maar ik ben blij dat hij zelf aanwezig is en het niet aan een volstrekt nieuwe assistent overlaat. Ik heb de instructies van de assistent chirurg direct na de operatie om niet aan de pleisters te trekken serieus opgevat. Van de hele rij pleisters zijn er wel een aantal af, maar het merendeel zit er nog. Nu blijkt op het consult dat de pleisters er al lang af mochten.
Dokter Voets is tevreden en vindt het zelf vooral ook mooi. De wonden genezen goed. Om de binnenkant maakt hij zich minder zorgen dan ik. Vanaf het begin zagen de wonden er goed uit, maar wat ik van binnen allemaal voel, geeft mij een ander beeld.
Ik mag alles weer doen! Ja, zelfs paardrijden, grijnst Voets. Bovendien krijg ik het advies om nu lekker in bad te gaan. Over 3 maanden moet ik weer voor controle komen.
Activiteiten
Mijn eerste activiteiten zijn: naar de sportschool gaan, boodschappen doen, pizza bakken en naar de sauna gaan. In de sportschool wissel ik voorzichtig oefeningen voor benen en armen af, met minder gewicht dan normaal en in een lager tempo. Ik doe het goed, want ik heb na afloop nauwelijks spierpijn. Het voelt geweldig om de spieren weer intensiever te mogen gebruiken.
De dag na de controle gaan we naar de sauna. Mijn huid is daar waar de pleisters zes weken lang zaten rood en jeukt enorm. Ik had de pleisters er echt eerder af moeten halen. In de sauna zijn vooral de koude baden heerlijk voor de rode, jeukerige huid . Petra signaleert een verandering in de manier waarop mensen op mij reageren. Voorheen keken mensen altijd naar mij in sauna, zwembad of op het strand. Ze keken dan om of keken langer dan naar haar en anderen. Petra, interpreteerde dat al die vrouwen op mij vielen. Ze zagen dan een lange, sportieve vrouw met grote borsten. Nu blijkt dat men mij geen extra blikken meer gunt. Ik val niet meer zo op. Mijn borsten passen nu in het gewone beeld, zelfs met de toch zichtbare littekens. Als ik op wil vallen moet ik er nu mijn best voor gaan doen. Wel zo prettig dat ik daar nu zelf meer invloed op heb.
Beperkingen
Ook al mag ik officieel alles, het voelt niet alsof ik alles nu voluit kan gaan doen. Ik ben bijna fulltime aan het werk, maar merk na twee dagen dat de pijn in mijn rechterborst terugkomt. Geen ernstige pijn, maar genoeg om aandacht aan te besteden.
Een andere beperking waarvoor men waarschuwt bij een borstverkleinende operatie, ontdek ik nu pas: verlies van gevoel. Dat wil zeggen verlies van gevoel in de tepels. Eerst raak ik zelf mij tepel aan. Doordat ik kijk bij het aanraken en het voel in mijn vingers lijkt het in eerste instantie of er gevoel in de tepels zit. Als ik echter mijn ogen dicht doe en Petra mijn tepel aanraakt voel ik niets. Niets! Nada! Dat is een vreemde gewaarwording. Later blijkt mijn tepel ondanks het feit dat ik niets voel wel te reageren op aanraking. Misschien komt het gevoel langzaamaan wel weer terug. Van de weeromstuit blijkt dat Petra meer gevoel dan ooit in haar tepels heeft. Er is dus per saldo niet zoveel verloren gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten