Yes, ik kan weer paardrijden. Dat is een hele opluchting. Zeven weken na de operatie zit ik voor het eerst weer op een paard. Op de manege wordt rekening met mij gehouden. Ik mag op mijn favoriete paard Ulrich. Het rijden gaat goed. Ik beperk me de eerste keer tot stap en draf. 's Avonds komt de reactie: mijn borsten gaan vreselijk jeuken, niet de huid, maar van binnen. Ook voel ik wel weer pijn. Ik neem een aantal pijnstillers. In de loop van de volgende dag normaliseert alles weer.
Inmiddels heb ik vier keer paard gereden. Ik doe voor de zekerheid nog wel twee bh's over elkaar heen aan. Het gaat goed, en nog belangrijker het voelt beter dan voor de operatie. Ik voel het verschil in gewicht en beweging van mijn borsten.
Een vriendin, die ik al dertig jaar ken, herinnerde zich dat ik al last had van mijn borsten toen ik 22 jaar oud was en zeer regelmatig met haar ging hardlopen. Niet alleen het fysiek ongemak speelde mee, maar ook de vervelende opmerkingen van mannen op straat. Vrouwen die hardlopen en grote borsten hebben herkennen dit waarschijnlijk wel. Ik was het vergeten, of heb het verdrongen.
